مبل برای صدها قرن خانه انسان را ترک نمی کند، تغییر شکل می دهد، شکل و هدف خود را تغییر می دهد و مبل سلطنتی یکی از آن ها مبل ها است.
و با این حال، مبل به شکل معمول خود تنها در قرن 17-18 ظاهر شد.
برای اولین بار کلمه “مبل” در شرق، در امپراتوری عثمانی (ترکیه و ایران امروزی) یافت می شود.
از دیوان ترکی و دیوان فارسی می آید.سپس حجم شعر به همین نام رسید. بعدها این نام به اتاقی در یک خانه ترکی داده شد که در امتداد محیط آن نیمکت هایی با روکش نرم قرار داده شده بوود.
جلسه وزرا در ترکیه نیز دقیقاً به همین ترتیب برگزار شد. و سرانجام، مبل نرم با پشت، دسته یا غلطک شروع به نامیدن مبل کرد.
می توانستند روی آن بنشینند و دراز بکشند.
مبل در دوران باستان نه رومی ها و نه یونانی ها در درک ساکنان شرق با مبل آشنا نبودند. آنها چیزهای زیادی می دانستند: فلسفه، هنر، ادبیات، شاهکارهای معماری خلق کردند، چیزهای زیادی درباره لذت گرایی می دانستند، اما با این وجود، پس از یک روز سخت، روی سنگ مرمر یا برنز نشستند.
سنگ، شیشه و موزاییک اثاثیه آنها را تزئین می کرد، اما راحتی واقعی برای آنها ناشناخته بود.
و با این حال رومی ها با مبل مدرن رابطه دارند.
کاناپه آشنا از نوادگان کلینیک رومی است تختی که آنها از یونانیان گرفته اند.
پاتریسیون ها هنگام گفتگو و صرف غذا روی آنها تکیه می دادند. این یک صندلی فلزی بود که یک یا دو طرف آن یک تاقچه برای کوسن قرار داشت.
استراحت و استراحت روی برنز غیرممکن بود و بنابراین بالش ها نه تنها یک عنصر تزئینی بودند، بلکه به جلوگیری از بی حسی در طول وعده های غذایی طولانی کمک می کردند.
مبل در قرون وسطی ساکنان اروپای قرون وسطی نه مبل شرقی و نه کاناپه رومی را نمی شناختند.
روی چه چیزی نشسته بودند؟ این بستگی به مبدأ داشت یک شخص نجیب روی نیمکتی نشسته بود، که تازه مبل را جایگزین کرد.
یک راهب تحصیل کرده روی چهارپایه ای زاهدانه، و یک کارگر ساده بر روی سرهایش یا جعبه ای که تقریباً به هم کوبیده شده است.
و علیرغم اختلافات اجتماعی، اولی، دومی و سومی نمی دانستند راحت نشستن یعنی چه، نمی توانستند به درستی کمر خود را شل کنند و بی احتیاطی پاهای خود را دراز کنند.
